Heb ik genoeg tijd? | Caro blogt

Ergens tussen de muziekles van de oudste, het werken in de kinderopvang, het afhandelen van mailtjes over de hypotheek, de voetbaltraining van de jongste, het maken van een weekmenu, de vaatwasser inruimen, boodschappen doen voor haar schoonvader, naar de sportschool gaan en de was vouwen in heeft Caro, één van onze ouderbloggers, de tijd gevonden om deel te nemen aan het webinar ‘Vertel eens… heb jij genoeg tijd?’ georganiseerd door het jeugd- en gezinswerk van Partners in Welzijn. Best een knappe prestatie vindt ze zelf, en daarom is het des te meer nodig dat ze eens kritisch gaat kijken naar of zij eigenlijk wel genoeg tijd heeft…

In dit ‘ouder-blog’ is Caro aan het woord. Caro is één van de ouders die Opgroeienin046 regelmatig voorziet van interessante belevenissen, leuke anekdotes en leerzame inzichten die zij als moeder van 2 kinderen (Jim van 13 en Lize van 10) opdoet.

Te druk

Sinds ik via Isy, het informatiekanaal van de basisschool van Lize, op de hoogte ben van dit webinar, laat het me niet meer los. Hoeveel tijd heb ik eigenlijk?! En vind ik dat genoeg? Hoeveel tijd gaat er op aan werken, aan het huishouden, aan activiteiten van de kinderen, aan allerlei verplichtingen… maar vooral: hoeveel tijd blijft er voor ons gezin over? Hoeveel tijd blijft er voor Rik en mij over? En last but not least… hoeveel tijd blijft er voor mezelf over? En waarom is dit eigenlijk de laatste vraag die ik mezelf stel, en niet de eerste?

Ik besluit daarom dat het minste wat ik nu kan doen, is mezelf de tijd gunnen om dit webinar te volgen. Na een noodgedwongen kijkje in de gezinsagenda zinkt de moed me aanvankelijk in de spreekwoordelijke schoenen. Lize heeft voetbaltraining tot 19:15, Rik heeft die avond een etentje van het werk, dus om 19:30 met volle aandacht achter de laptop zitten is onmogelijk. Helaas, dat gaat ‘m dus niet worden… en ik ga over tot de orde van de dag.

De weekendplannen

Het weekend volgt. Ik verheug me op een rustig weekend, want de afgelopen week heb ik het heel druk gehad op het werk en ben ik weinig thuis geweest in de avonden. Er was altijd wel wat. Rik is dit weekend een paar dagen weg met een paar vrienden, dus ik heb het rijk voor mij alleen met de kinderen. Sporten zit er helaas niet in dit weekend want zo lang wil ik de kinderen nog niet alleen thuis laten en mijn moeder heeft de afgelopen week al extra opvang geboden aan Lize na school dat ik haar niet durf te vragen om op te passen. Ach, dat komt wel weer.

Vantevoren hebben we met ons drieën al wat dingetjes bedacht die we willen doen. Een film kijken, iets bakken, spelletjes doen en de kinderen willen graag alleen koken. Daar zal ik natuurlijk een beetje bij moeten helpen, maar dat doe ik graag want wat vind ik het leuk dat zij zelf deze activiteit verzinnen! Oh ja, Lize heeft ook nog een voetbalwedstrijd en Jim heeft natuurlijk nog wat huiswerk te doen, en we moeten ook nog even langs opa met wat boodschappen. En de kinderen moeten hoognodig even hun kamer opruimen want op zaterdag komt hun neefje logeren.

Te druk voor de weekendplannen

Op vrijdagavond loopt het al anders dan ik had gehoopt. Omdat ik het zo druk had de afgelopen week, is onze routine in huis wat in het slop geraakt. Ik ben helemaal vergeten het trainingspak van Lize te wassen en dat heeft ze morgenvroeg nodig! Dus hup, we draaien maar weer een wasje en tegelijkertijd kan ik wel even de handdoeken vouwen die nog in de droger zaten. In de tussentijd kijk ik, met een half oog, mee naar de film die Jim en Lize uitgekozen hebben. Dan maar niet knus met z’n drieën in onze onesies en met de sloffen aan op de bank liggen graaien in een bak popcorn terwijl we lachen om de grappen in de film, zoals ik me had voorgesteld. We kijken uiteindelijk tóch samen die film, daar gaat het om.

En zo verloopt dus eigenlijk het hele verdere weekend… tussen die paar verplichtingen door, ben ik eigenlijk alleen maar bezig met allerlei klusjes in huis. Het valt me steeds zwaarder; waar is nu die gezelligheid die ik me had voorgesteld? Ik kom er gewoon niet aan toe. Op zaterdagavond ben ik stiekem blij dat de kids er zelf voor kiezen om met hun neefje boven op de slaapkamer van Jim tv te kijken, dan heb ik misschien even wat me-time. Maar nee, ik ben zo moe dat ik voor de tv in slaap val en uiteindelijk ongeveer tegelijk met de 3 kinderen naar bed ga. Morgen weer een dag…

Op zondag realiseer ik me opeens dat ik blij ben als ik morgen weer kan gaan werken… dat hele huishouden is echt niet mijn hobby dus ik heb weinig plezier aan dit weekend beleefd. Maar het moest gebeuren, want ik wil graag dat alles weer op orde is als Rik vanavond thuis komt en voordat we aan de volgende werkweek beginnen. Ik voel een enorm respect voor alleenstaande ouders die dit misschien wel elk weekend zo ervaren aangezien ze alles alleen moeten doen… ik heb normaalgesproken gelukkig nog Rik naast me waarmee ik alle klusjes kan verdelen. Ik mag echt niet klagen, vind ik zelf en stop dat onbehaaglijke gevoel dat ik al het hele weekend heb snel weer weg.

De emmer loopt over

Met wat gehaast en gesjees is het gelukt om de boodschappen te doen. De kinderen en ik koken samen. We maken het extra gezellig met kaarsjes, trekken mooie kleren aan, zetten een gezellig muziekje op en genieten daarna van een heerlijk ontspannen 3-gangen diner met Rik, die thuis is gekomen.

“Ik vind dit echt gezellig!” zegt Lize terwijl ze haar ijsje eet. “Dit is heel fijn thuis komen!” vindt Rik. “Dit moeten we vaker doen!!!” roept Jim. En ik? Ik denk alleen maar: hoe dan?!! En toen kwamen de tranen, ik liep over. Want ik weet het antwoord niet; hadden we maar meer tijd! Rik herinnert me aan het webinar waar hij me over heeft horen vertellen, en is zo lief om zijn zus te vragen op de kinderen te passen zodat ik er tijd voor kan vrijmaken. Ik voel me best schuldig, het zou me toch moeten lukken allemaal, maar realiseer me tegelijkertijd dat dat onderdeel van het probleem is…

Webinar ‘Vertel eens… heb jij genoeg tijd?

Dinsdagavond is het zover. Ik zit lekker op de thuiswerkplek van Rik terwijl mijn schoonzus de kinderen bezig houdt. Echt een avondje voor mijzelf, en ik voel me ook echt tot rust komen. Jeugd- en gezinswerkers Margriet en Ludy vertellen wat over hun werk voordat we ingaan op het thema van vanavond: Vertel eens… heb jij genoeg tijd?

‘Vertel eens’ is het thema van de nationale Week van de Opvoeding, met de bedoeling om ouders te stimuleren en inspireren om meer met elkaar te delen en elkaar te ondersteunen als het om opvoeden gaat. Nou, dan zit ik wel goed vanavond, tussen 12 andere ouders die in hetzelfde schuitje zitten. Ik voel me gesteund en erkend; blijkbaar ervaren heel veel ouders een gevoel van drukte, van gebrek aan tijd. Aan de hand van stellingen vertellen we over onze eigen situaties. Ik hoor ouders vertellen over hoe zij het aanpakken om zoveel mogelijk tijd vrij te maken voor zichzelf, hun relatie en hun gezin, en dat dit ook heel vaak lastig is of simpelweg niet lukt. Mijn schuldgevoel is dus nergens voor nodig, ik ben niet alleen! het ligt niet aan mij!

Aan de slag

Uiteindelijk worden we zelf aan het werk gezet: we mogen een doel voor onszelf formuleren; waarin zouden wij nu graag verbetering willen zien? Wat willen we veranderen? Ik weet het meteen, want het is nog zo vers en voelbaar… Ik wil meer qualitytime met ons gezin, minder moeten, minder haast. Omdat we de tip krijgen dit doel zo concreet mogelijk te maken word ik wel even uitgedaagd… waaraan zie ik dat dit doel behaald is? Wanneer? En opeens weet ik het, als ik terugdenk aan de blije gezichten van mijn gezinsleden tijdens het avondeten zondag. Mijn doel wordt: elk weekend 1x uitgebreid dineren met het hele gezin; samen koken, kaarsjes aan, lekker lang tafelen, dat werk.

Ludy en Margriet moedigen ons aan om onszelf volgens een stappenplan te coachen. We krijgen een aantal vragen voorgelegd die we voor onszelf moeten beantwoorden op papier.

Coach jezelf stappenplan

1.Beschrijf zo concreet mogelijk de ideale situatie. Bijv.: over 2 maanden lukt het ons zonder ruzie en gehaast samen te ontbijten en op tijd de deur uit te gaan.

Wij kiezen elk weekend 1 avond (vrijdag, zaterdag of zondag) waarop we uitgebreid koken. Dat wil zeggen: ieder gezinslid heeft een rol en helpt mee. We nemen de tijd voor elkaar aan tafel, met kaarsjes aan, een leuk muziekje op de achtergrond.

2.Wat zou het effect op je gezin zijn als dat zou lukken?

Dan hebben we écht aandacht en tijd voor elkaar. Het is gezellig. En we zorgen even bewust voor elkaar, omdat we het samen doen. Voor elkaar zorgen is een grote waarde binnen ons gezin.

3.Welke dingen kun je doen om dit doel te bereiken?

Een planning maken: welke van de 3 avonden komt het beste uit? En hoe laat? We maken een taakverdeling: wie bedenkt het menu, wie maakt de boodschappenlijst, wie doet de boodschappen, wie doet wat met koken, wie dekt de tafel enz.

4.Van welke ideeën bij vraag 3 verwacht je het meeste effect?

Van het bewust inplannen. De taakverdeling volgt dan vanzelf. Als we dit niet bewust plannen, vliegt de tijd zoals altijd weer voorbij en is het weekend zo om.

5.Hoe ga je deze ideeën concreet uitvoeren?

Ik ga dit bespreken met Rik en daarna met de kinderen. Op donderdag spreken we af welke dag in het weekend het wordt, en maken we een taakverdeling.

6. Wat kan ervoor zorgen dat dit toch NIET lukt?

Dat we het op donderdag door de drukte helemaal vergeten te bespreken en te plannen. Of dat we teveel activiteiten op de planning hebben in het weekend waardoor het geen enkele avond kan.

7.Hoe ga je die weerstanden overwinnen?

Ik zet als herinnering een alarm in mijn telefoon op donderdag 18:00 uur, dan zijn we altijd allemaal thuis. En als dan blijkt dat we geen enkele avond in het weekend vrij kunnen maken, dan zij dat zo. Dat zal echt niet elk weekend zo zijn.

8.Zoek hulp: bespreek je plan met iemand anders en vraag of hij/zij je herinnert aan je plan.

Ik ga mijn moeder vragen of ze me op vrijdag vraagt wat we in het weekend gaan doen. Stel we zijn het donderdag vergeten… dan hebben we een 2e kans!

Wat heeft dit webinar mij opgeleverd?

Wat mij opviel gedurende deze oefening was dat ik gedwongen werd om mijn voornemens écht concreet te maken. Met elk stapje werd het kleiner, tastbaarder… en rustiger in mijn hoofd. Het gevoel van vertrouwen, ‘dit kunnen wij!’, werd met elke stap juist groter. Het kan haast niet mis gaan op deze manier, ik heb er zin in! Daar waar ik eerst nog allemaal beren op de weg zag, en me wat teneergeslagen voelde door de constante drukte, voel ik me nu opgewekt en geloof ik er oprecht in dat we dit doel écht kunnen behalen.

Tot nu toe loopt alles volgens plan. Gisteren was het donderdag, en ‘dé dag’ is geprikt: aankomende zondag gaat het gebeuren. So far so good! Dankjewel Ludy en Margriet, en vooral ook de andere ouders. Het was een waardevolle besteding van mijn kostbare tijd!

Caro is een vrolijke, creatieve, bezige bij: altijd bezig met plannetjes en ideeën, haar hoofd staat nooit stil.

Ze houdt van het leven, van ontdekken, schrijven en muziek, en nog meer van de mensen om haar heen.

Ze is gelukkig getrouwd en getrouwd gelukkig met Rik,

en samen zijn ze ouders van de hoogbegaafde Jim en dondersteen Lize.

Ze deelt met ons haar dagelijkse strubbelingen, inzichten en hilariteiten,

als moeder van 2 tieners.

Meer lezen?

Eerder verschenen ouder-blogs bij Opgroeienin046:

• Het kinderbrein wil spelen | Esther blogt
• Weer aan het werk na zwangerschapsverlof | Saar blogt
• Help mijn kind is brugklasser | Caro blogt
• Innovatief en inventief zijn als ouder van een baby | Saar blogt

Eerder verschenen artikelen waaraan Caro heeft meegewerkt:

• Lang leve de sportouder
• Hoogsensitiviteit bij kinderen

Vragen? Contact?

Heb je naar aanleiding van dit artikel een vraag? Wil je graag met iemand in contact komen omdat je vragen of zorgen hebt? Bel of stuur een whatsapp-bericht naar het CJG 046-8506910 of mail naar info@cjg-wm.nl en we zorgen dat jouw vraag op de juiste plek terecht komt.

Geplaatst op 8 oktober 2021 | Categorie Jongeren, Nieuws, Schoolkind