Huiswerk, toetsen en school zijn de voornaamste bronnen van stress voor leerlingen in zowel het basisonderwijs als het voortgezet onderwijs.
Uit een onderzoek uit 2019 blijkt dat bijna 1 op de 10 basisschoolleerlingen (9%) in groep 7 en 8 veel druk door schoolwerk ervaren heeft. In het voortgezet onderwijs gold dat voor 38% van de leerlingen (bron: NJI – cijfers over prestatiedruk)
Isa (10), dochter van onze ouderblogger Esther, had een topo toets. Ze waren er maar druk mee…
3 Weken had ze de tijd om te leren. Isa (10), ondertussen al in groep 7, had meteen na de kerstvakantie een toets over de topografie van Europa. 45 Landen met 45 hoofdsteden, inclusief alle zeeën. Dat moest ze helemaal uit haar hoofd leren.
Week 1 van de vakantie werd gebruikt om leuke dingen te doen en lekker te chillen. Ze was ook wel echt aan vakantie toe. In week 2 vertelde Isa me pas dat ze na de vakantie een topo-toets zou hebben, maar ze wist niet meer precies op welke dag. Toen ik aangaf dat het misschien handig was om de stof al een keer door te nemen, stuitte ik op flink wat weerstand. “Mag ik niet gewoon vakantie hebben!? Ik wíl helemaal niet met school bezig zijn!”, riep ze uit. Tja, die zag ik natuurlijk wel aankomen…
Ik gaf haar groot gelijk. Onder het mom van mijn enthousiaste “ik ben benieuwd welke landen en hoofdsteden ik zelf nog ken!”, ging ze toch overstag en aan de slag met leren en oefenen. We oefenden en herhaalden, we herhaalden en oefenden… en na een tijdje wist ze al behoorlijk veel juiste antwoorden te geven. Totdat we in het oosten van Europa aankwamen… Jeetje zeg, zoveel landen waren er ‘in mijn tijd’ nog helemaal niet! Niet te doen!
De maandag waarop ze weer naar school moest brak aan. Ze hoorde op deze dag dat de toets pas op vrijdag afgenomen zou worden, dus ze had nog even de tijd om verder door te leren.
Samen met haar vader maakte Isa een planning voor die week. Niet omdat ze van ons een 10 moet halen, maar omdat we ons kind kennen. Als ze namelijk niet leert, krijgt ze op het laatste moment paniek. En dat is een heel vervelend en stressvol gevoel. Maar overzien hoeveel en hoe lang ze precies moet leren en hoe ze dat in een week kan verdelen, daar heeft haar bijna-puberbrein nog wat hulp bij nodig. Ze wil het graag goed doen en laat zich (gelukkig) nog wel door ons coachen. Al komt daar regelmatig wat boosheid en frustratie bij kijken. Vooral op de momenten dat ze liever afspreekt met vriendinnen dan gaan zitten leren. “Ik heb ook nog een leven hè!” klonk het dan door de woonkamer. Van een beetje drama is ze niet vies.
We gaven haar iedere keer zelf de keuze. “Je hoeft niet nu te leren als je dat niet wil. Wanneer ga je het deze week dan wel doen?”
“Morgen.”
“Oké. Vind je het fijn als je ik je er dan morgen aan help herinneren, of denk je er zelf aan?”
“Ja, help me er morgen maar aan herinneren.”
Ze had dus ook de optie om helemáál niet te leren, mocht van ons ook. Dan zou de consequentie zijn dat ze misschien een onvoldoende zou halen. Ook prima.
Van ons moest ze dus niks. Rob en ik houden er beiden niet van om druk op te leggen. Uit ervaring weten we dat het helpt als Isa het gevoel heeft dat ze zelf de regie heeft. Zo ook nu; met veel gemopper weliswaar, ging ze uiteindelijk dan toch uit zichzelf aan de slag.
Het werd uiteindelijk een soort van gezinsproject – gedeelde smart is halve smart zullen we maar zeggen – waarbij Rob en ik er ook een sport van maakten om zoveel mogelijk antwoorden goed te hebben. Tussen de soep en de aardappelen door werden er landen geroepen: “Albanië!” Gevolgd door: “Ehhhhh… Tirana!”
Donderdagavond vroeg Isa zich hardop af of ze de toets goed zou maken, er bleven wat twijfelgevalletjes. Ze wist gelukkig ook heel veel wél. Maar toch leken de zenuwen en de spanning even de overhand te krijgen.
We keken haar aan en zeiden: “Schat, we zijn super trots op je, je hebt echt keihard je best gedaan! Je bent gewend om altijd goede punten te halen, maar als je een keer een lager cijfer haalt is dat echt niet erg hè.”
Toen zei Rob lachend: “En als je een onvoldoende haalt… dan gaan we het vieren!”
Esther houdt van buiten zijn in de natuur, van yoga, een lekkere tapas schotel, een goed boek en een leuke serie.
Ze is gefascineerd door mensen en waarom ze doen wat ze doen.
Verbinding is haar toverwoord.
Ze deelt met ons haar dagelijkse strubbelingen, inzichten en hilariteiten,
als moeder van dochter Isa (10) en bonusmoeder van Job*.
Lees ook onze eerder verschenen artikelen over zelfvertrouwen:
Of lees meer over faalangst bij kinderen:
Heb je naar aanleiding van dit artikel een vraag? Wil je graag met iemand in contact komen omdat je vragen of zorgen hebt? Bel of stuur een whatsapp-bericht naar het CJG 046-8506910 of mail naar info@cjg-wm.nl en we zorgen dat jouw vraag op de juiste plek terecht komt.
Geplaatst op 12 april 2024 | Categorie Schoolkind
Opvoeden en opgroeien doe je samen! Wij werken daarom actief samen met gemeenten en partners uit de regio.